در سیستمهای صنعتی مدرن، عملگرها نقش حیاتی در تبدیل سیگنالهای کنترلی به حرکت فیزیکی ایفا میکنند. به زبان ساده، یک عملگر «عضله» یک سیستم خودکار است—مسئول حرکت، موقعیتیابی یا کنترل دستگاههای مکانیکی با دقت و قابلیت اطمینان.
عملگرها معمولاً برای کارکردن شیرها، دمپرها، دروازهها و سایر تجهیزات کنترل جریان استفاده میشوند. در صنایعی مانند نفت و گاز، فرآوری شیمیایی، تصفیه آب، تولید برق و متالورژی، عملگرهای الکتریکی به طور گسترده برای راهاندازی شیرهای پروانهای، شیرهای توپی و شیرهای پلاگ استفاده میشوند و تنظیم دقیق جریان سیال، گاز یا بخار را در خطوط لوله تضمین میکنند.
فراتر از عملیات باز و بسته ساده، عملگرهای مدرن به طور فزایندهای در کاربردهای کنترل مدولهکننده استفاده میشوند. با دریافت سیگنالهای آنالوگ مانند 4–20 میلیآمپر یا 2–10 ولت، عملگرها میتوانند موقعیت شیرها را در زمان واقعی به دقت تنظیم کنند، که از کنترل فرآیند خودکار پشتیبانی کرده و راندمان، ایمنی و پایداری سیستم را بهبود میبخشند.
عملگرها همچنین در محیطهای خشن و خطرناک ضروری هستند. عملگرهای ضد انفجار و ایمن در برابر آتش برای استفاده در اتمسفرهای گازی انفجاری، سکوهای دریایی و کارخانههای پتروشیمی طراحی شدهاند، جایی که قابلیت اطمینان در شرایط سخت حیاتی است. در این کاربردها، عملگرها به حفظ تداوم عملیاتی در حالی که استانداردهای ایمنی بینالمللی سختگیرانه را برآورده میکنند، کمک میکنند.
با توسعه سریع اتوماسیون صنعتی و تولید هوشمند، عملگرها دیگر دستگاههای مکانیکی ساده نیستند. عملگرها با ادغام با سیستمهای کنترل هوشمند، عیبیابی و رابطهای ارتباطی، به اجزای کلیدی در کارخانههای دیجیتال و بدون سرنشین تبدیل میشوند—که آینده عملیات صنعتی کارآمد، ایمن و هوشمند را هدایت میکنند.